Τεταρτη 13 / 12 /2006

Μιλαω στο τηλεφωνο με τον υπαλληλο - μηχανικο μιας υπηρεσιας του νομου , φοβερο παιδι , στην ηλικια μου , να κοπει στα δυο να σε βοηθησει , δεν υπαρχει ανθρωπος να πει κακια κουβεντα για αυτον , παρ ολα οσα λενε για τους δημοσιους υπαλληλους , αυτος ειναι η εξαιρεση του κανονα , μεσα στο αγχος μου δεν προλαβαινω καν να του ευχηθω για την γυναικα του που γεννησε στις αρχες της βδομαδας , το θυμηθηκα μετα , κλεινουμε ραντεβου για την Παρασκευη στο γραφειο του , μετα απο δικη μου επιμονη , να τελειωνω με την δουλεια , να προχωρησει , να πληρωθω , μου κανει το χατηρι .

Παρασκευη 15/12/2006

Απο το πρωι τον ψαχνω στο τηλεφωνο δεν απαντα , μες τα νευρα , εχω προθεσμια , ο ιδιοκτητης μου χει σπασει τα νευρα , γιατι με ξεχασε ? επρεπε να ειναι στο γραφειο του , ηταν αναγκη να ειναι και Παρασκευη ? δεν πειραζει θα περασω απο αλλη υπηρεσια πρωτα , στο ενδιαμεσο τον παιρνω συνεχεια τηλεφωνα , τιποτα . Στο γραφειο της αλλης υπηρεσιας μια κοπελα ευγενεστατη ψαχνει μια στιβα χαρτια να με εξυπηρετησει , με βλεπει συνεχεια στο τηλεφωνο , μ ακουει να λεω ' μα κανενας δεν παει στη δουλεια του ?' , με κοιταζει και μου λεει
- δεν τα μαθες , ειναι ολοι στην κηδεια

- πεθανε κανεις ? ολοι νεοι ειναι εκει μεσα , ακομη και η προισταμενη

- ενα νεαρο παιδι , 32 χρονων

παγωσα

- ξερεις ονομα

- ναι , ο Δ ο μηχανικος

τα ποδια μου κοπηκαν , σωριαστηκα στην καρεκλα

- μα πως , την Τεταρτη μιλουσαμε , ηταν καλα , πως ?

- χτες βραδυ , απο καρδια

32 ετων , προσφατα πατερας , φοβερος ανθρωπος , ακομα δεν μπορω να το χωνεψω , να το καταλαβω , καλο δρομο Δ , δεν προλαβα καν να σου ευχηθω για το μωρο ........