Η πρωτη φορα

Μην παει το μυαλο σας στο πονηρο , ο τιτλος του κειμενου δεν εχει καμια σχεση με ερωτες κτλ , ειναι κατι πολυ πιο σημαντικο , η πρωτη φορα που ειδα το μωρο μας , εστω και σε υπερηχο . Θελω να δηλωσω εδω οτι δεν θελω να γινω χαζομπαμπας , να ειμαι μ ενα χαμογελο ( ηλιθιο τις περισσοτερες φορες ) συνεχως και να παινευομαι το δικο μου το παιδι αυτο , το δικο το παιδι εκεινο , το δικο μου ειναι τελειο , ειναι αψεγαδιαστο γιατι απλα πηρε απο μενα , τα γονιδια μου το κανουν το ονειρο ολων των γονειων , αλλα αυτο ειναι δικο μου .
Α ρε καημενε πατερα ( μελλων μπαμπας , φτου φτου μην το ματιασω , να πανε ολα καλα ) τι σου μελε να παθεις , ολα αλλαξαν χτες το απογευμα . Παιρνει τηλεφωνο η γυναικα μου να με ενημερωση οτι αλλαξε η μερα της συνηθισμενης μηνιαιας εξετασης , απο πεμπτη απογευμα , εγινε τεταρτη απογευμα , αυτη θα πηγαινε γιατι της ηταν πιο βολικο και απλα πηρε να μου το πει , εδω να αναφερω οτι δεν εχω παει σε καμια απο τις επισκεψεις στον γυναικολογο ( στις προηγουμενες 3 ) , οχι οτι δεν θελω , αλλα φοβαμαι οτι θα μου πει κατι κακο , συνηθως καθομαι στο γραφειο , περιμενω καπνιζοντας και τρωγοντας τα νυχια μου , να με παρει τηλεφωνο και μες τη χαρα να μου πει , ολα καλα . Χθες αυτο αλλαξε , με ρωτησε ολο παραπονο , γιατι δεν ερχεσαι και συ , ολες με τον αντρα τους πανε , ελα θα δεις και το μωρο , δεν σε ενδιαφερει καθολου ? τι της λες τωρα , οτι θα παθω κανενα εμφραγμα αμα ακουσω το γιατρο να λεει τιποτα ασχημο ? συμφωνησα ομως , γιατι ο σωστος αντρας δεν παραταει την γυναικα μονη και καθεται σαν την κοτα να περιμενει το τηλεφωνημα της .
Ετσι λιγη ωρα αργοτερα βρεθηκαμε στην αιθουσα αναμονης , να καθομαστε στον αναπαυτικο καναπε και να περιμενουμε υπομονετικα τη σειρα μας , γυρω μας ζευγαρια , ειχε δικιο τελικα ολοι συνοδευαν τις γυναικες τους , και γω ο καφρος την αφηνα μονη , τελος παντων , ειχα παει αυτη τη φορα περασμενα ξεχασμενα , παρατηρουσα τις αλλες κοπελες , φουσκωμενη κοιλια , γλυκο προσωπο και διπλα ο μελλων πατερας , οι περισσοτεροι ειχαν ενα κοινο χαρακτηριστικο , εβλεπες στο προσωπο τους ζωγραφισμενη τη χαρα , μωρε μπραβο κανεις δεν ανησυχει οπως εγω ? λες να ειμαι ο περιεργος της υποθεσης ? θα δειξει .
Μετα απο 40 λεπτα αναμονης ηρθε η σειρα μας , χαλαρος εγω , λες και δεν τρεχει τιποτα , συστηθηκαμε με το γιατρο , πεταξε και το καρφακι του , αντε να γνωρισουμε και τον πατερα , μονο ακουμε γι αυτον , τι να σου κανω που κρεμομαι απο τα χερια σου αλλιως τι θα σου εσουρνα ενας θεος ξερει , η ωρα ειχε φτασει , περασαμε στο εξεταστηριο , η βοηθος την εβαλε να ξαπλωσει , και της σηκωσε ελαφρα την μπλουζα να φανει η κοιλια , ηταν ηρεμη και χαμογελαστη , με κοιταζε στα ματια , λες και ειχε καταλαβει οτι ειχα ανεβασει σφυγμους και ημουν ανησυχος , σαν να ηθελε να με καθησυχασει , ολα θα πανε καλα .
Ο γιατρος ζητησε κατι ασχετες πληροφοριες να τις περασει στο μηχανημα και επιτελους , αρχισε ο υπερηχος , η οθονη εκει που ειχε στοιχεια και ηταν μπλε , αλλαξε αποτομα , φανηκε ενα πλασματακι κουλουριαμενο , φαινοταν καθαρα το κεφαλι και το σωματακι του , αυτο ηταν , ανοιξα το στομα και εμεινα αφωνος , ηταν τοσο ομορφο , τοσο ηρεμο , γαληνιο , χαμογελο μεχρι τα αυτια , να μην ξεκολαω τα ματια απο το μονιτορ , να μην με χωραει ο τοπος , να θελω να φωναξω απο χαρα , να βαλω τα κλαματα , ουτε και γω ξερω τη ηθελα , τοση ηταν η χαρα μου .
Κατι αρχισε να λεει ο γιατρος , ουτε που τον ακουγα , κοιταζα μονο το μωρο μας σαν υπνωτισμενος , και μετα κυλισα κι εγω στην κατηγορια των αντρων που τα χανουν απο τη χαρα τους , λιγο νωρις το παθα αλλα χαλαλι , το τι εχω πει δεν περιγραφεται , εχει παρει τη μυτη της μανας του ( τωρα πως το δα αυτο ενας θεος ξερει , αλλα εγω ειμαι σιγουρος ) , ειναι μεγαλουτσικο εμοιασε τον πατερα του που ειναι ψηλος , οτι να ναι , αν ο Γονιδης ειχε εναν ανθρωπο στο μυαλο του οταν εγραφε το εχω πεταξει μαζι σου , αυτος ημουν εγω , ειχα πεταξει .
Τα τυπικα μετα την εξεταση σχεδον δεν τα ακουσα , το μονο που ρωτησα ολα καλα ? πηρα την απαντηση που ηθελα , αψογα μου ειπε ο καλος ( πλεον ) γιατρος και αυτο ηταν , δεν ηθελα τιποτα αλλο . Κατεβηκαμε στο δρομο , ουτε καταλαβα πως φτασαμε στο αυτοκινητο , κρατουσα σφιχτα στο χερι τις φωτογραφιες που εβγαλε το μηχανημα και πηραμε μαζι μας , η φωνη της με συνεφερε για λιγο αντε δεν θα μπεις στο αυτοκινητο ?
πιο αυτοκινητο και που να με παει , οχι καρδουλα μου θα περπατησω λιγο , θελω να περπατησω , η απαντηση αποστομωτικη μην χαζεψεις απο τωρα , εχεις χρονια μπροστα σου .
Ναι σιγα , πια χρονια , απο τωρα , να πανε ολα καλα μεχρι τελος και θα σου πω εγω , ναι χαζομπαμπας παει και τελειωσε και να θελω δεν γινεται διαφορετικα , μετα απο καμια ωρα με πηρε τηλεφωνο η συζυγος στο γραφειο , το παιζα ανετος , αλλα με καταλαβε , δεν πιστευω να καθεσαι μπροστα στον υπολογιστη και να χαζευεις με τις ωρες το μικρο , ουτε μπροστα να ηταν , ειχα περασει τις φωτογραφιες απο τον υπερηχο και απλα τις κοιταζα , ε τι να κανω ηταν μην γινει η αρχη , πιστευω οτι απο την επομενη φορα θα ειμαι πιο χαλαρος , αλλα μαλλον θα εχω και γω τη χαρα ζωγραφισμενη στο προσωπο μου στην αιθουσα αναμονης , ενα ομως ειναι σιγουρο , αυτη η πρωτη φορα που ειδα το μικρο μας θα μου μεινει μια ζωη χαραγμενη στο μυαλο .