Η βολτα .

Η Κυριακη ειναι αργια , δωσμενη απο τον θεο , οχι τον εργοδοτη , ακομη και ο μεγαλοδυναμος την εβδομη μερα εκατσε να δει τι ειναι τελος παντων αυτος ο κοσμος που εφτιαξε , ετσι και για μενα ειναι η μερα που δεν αφηνω κανεναν και τιποτα να μου την χαλασει , καποια πραγματα που θελω να κανω θα τα κανω , και ευτυχως η γυναικα μου δεν εχει σοβαρες ενστασεις , απλα μ αφηνει και δεν ασχολειται μαζι μου .
Η Κυριακη που μας περασε ξεκινησε με τους καλυτερους οιωνους , ο ηλιος ψηλα , η θερμοκρασια ιδανικη , οτι καλυτερο , καφες στην βεραντα ( ελληνικος παρακαλω , ειχα και στο χωριο μου καπουτσινο και εσπρεσσο ? ) , με Κυριακατικη εφημεριδα - τομο , την οποια τωρα που το σκεφτομαι μαλλον για το σι-ντι μουσικης πηρα και την ταινια δωρο , παρα για να ενημερωθω , εδω να αναφερω οτι η βεραντα το υ σπιτιου μου βλεπει σ ενα καταπρασινο λοφο , δεν υπαρχουν πολυκατοικιες να μου κοβουν τη θεα , ετσι ειναι το ιδανικο μερος , ασε που δεν εχω και τυψεις καπνιζω ανετα , και δεν φοβαμαι οτι θα βλαψω το βλασταρι μου που κυοφωρει η συζυγος , ετσι μεσα στην ηρεμια που εσπαζε που και που ο ηχος απο την μπαλλα ποδοσφαιρου που παιζαν τα πιτσιρικια της γειτονιας στον ακαλυπτο , περασε η ωρα χωρις να το καταλαβω .
Ευτυχως ο θεος μου εδωσε την ομορφη γυναικα μου , με τον τροπο της με συνεφερει οταν ξεχνιεμαι .

- Αγαπη μου σηκω , 2 η ωρα δεν θα παμε στους γονεις μου για φαγητο ?

Ωχ το χα ξεχασει , επρεπε να παω να δω και τα πεθερικα μου , οχι οτι εχω τιποτα με τους ανθρωπους , με αγαπανε , με εκτιμανε , αλλα παντα κατι θα βρουν να πουν , να κανετε αυτο , να κανετε εκεινο , και ειδικα η πεθερα μου ( οι παντρεμενοι θα γνωριζουν καλυτερα )
Δεν ημουν διατεθημενος ομως να αφησω ενα μεσημεριανο γευμα να σκιασει την ομορφη μερα μου , με τα πολλα ντυθηκα και σε λιγο ειμασταν εκει . Μην τα πολυλογω τα κλασσικα , ποσο περηφανοι ειμαστε για τα παιδια μας ( σημειωση και γω παιδι τους λογιζομαι ) , αλλα τωρα με την εγγυμοσυνη δεν θα πρεπε να περιορισεις λιγο τη δουλεια , μην την αφηνεις μονη σπιτι ( ναι να το βαλω λουκετο το γραφειο ) , και καλα θα ηταν να αρχισεις οικονομια , σε λιγο θα ειστε 3 , το παιδι εχει εξοδα ( αντε και γω που νομιζα οτι θα εχουμε 2 ακομα χερια να δουλευουν μεσα στην οικογενεια ) και το τελειωτικο , ποτε θα ασχοληθεις με το σπιτι σας , μικα ζωη στο ενοικιο ? τι μηχανικος εισαι , αναλαμβανεται τα ξενα και το δικο σου ποτε? αντε καμια ωρα ολο το αναβαλλεις ( εγω ποτε δεν ειπα οτι θα χτισω σπιτι , αλλα για να τους κανω το χατηρι ειπα οτι καποια στιγμη θα βγαλω ενα προυπολογισμο για να μην με ζαλιζουν , τι το θελα απο τοτε δεν εχω βρει την ησυχια μου ) , μ αυτα και μ αυτα περασε η ωρα , ηταν περιπου 4 , ειχα χασει και την εκκινηση του γραν πρι της Μελβουρνης ( φορμουλα 1 , ειναι μια αδυναμια μου να παρακολουθω ) , αλλα και παλι το ηθικο ακμαιο , σιγα μην χαλασουμε την διαθεση μας , τοσα αθλητικα γεγονοτα εχει Κυριακη ειναι , θα δω το μισο αγωνα , μετα εχει ποδοσφαιρο , η συζυγος ετσι κι αλλιως ειχε κανονισει να παει βολτα να περπατησει με μια φιλη της και να πιει καφε , εγω απλα θα εβρισκα μια αγελη αντρων που περιμενε να χασει ο ΠΑΟ στην Ξανθη ή να ανακαμψει ο Ραϊκονεν .
Ελα ομως που αλλιως τα κανονιζεις και αλλιως ερχονται ( τελικα προς το καλυτερο ) , η φιλη δεν μπορουσε τελικα να βγει και η γυναιακ μου εμεινε ξεκρεμαστη , ηθελε βολτα και καφε , δεν το πε ευθεως αλλα το θλιμμενο ( ατιμες γυναικες εχουν τον τροπο τους ) βλεμμα , οι ερωτησεις θα φυγεις ? ποσο θα λειψεις ? εγω εδω θα μαι , με λυγισαν , αυτο ηταν αποφασισα ( τελειως μονος μου ) να παμε μαζι μια βολτα , με μονη προϋποθεση οτι δεν θα μεινουμε μια τοσο ωραια μερα μεσα στην πολη σ ενα απο τα καφε που συνωστιζεται κοσμος , συμφωνησε και εδωσε το ΟΚ , οπου θες θα παμε .
Ετσι βρεθηκαμε στο αυτοκινητο , με μενα στη θεση του οδηγου , χωρις να ξερω ακριβως που θα θελα να παω , υπηραχν 2-3 εναλλακτικες λυσεις αλλα ημουν αναποφασιστος , ευτυχως ολες οι επιλογες μου ηταν προς την ιδια κατευθυνση , και τοτε το σκεφτηκα , εδω να πω οτι βοηθησε και λιγο ενα ποστ της Μαριλενας με φωτογραφιες , λιμνη του Πλαστηρα εκει θα καναμε τη βολτα μας και θα πιναμε και τον καφε διπλα στη λιμνη . Δεν το ειπα αλλα το καταλαβε και η συζυγος μετα απο λιγο οταν ειδε το δρομο που πηρα , χαμογελασε και ειπε πως δεν το σκεφτηκαμε πιο νωρις καιρο εχουμε να παμε .
Η διαδρομη φοβερη , μεσα στο πρασινο , ειχε βεβαια λιγες στροφες , αλλα αξιζει τον κοπο , φτασαμε μετα απο περιπου 1 ωρα , καναμε μια βολτα με το αυτοκινητο γυρω απο την λιμνη , ευτυχως ο πολυς κοσμος ειχε φυγει , αλλα ειχε κινηση σταματησαμε καπου να φαει η μελλουσα μαμα ενα σιροπιαστο γλυκο ( μην μου παθει και τιποτα στην κατασταση της ) και κατεβηκαμε στην παραλια της Πεζουλας , σ ενα αναψυκτηριο που μπαινει ουσιαστικα μεσα στη λιμνη . Πανεμορφο μερος , πρασινο παντου , ηρεμια , ο ανθρωπος δεν εχει βαλει ευτυχως χερι ακομη και δεν εχει αλλοιωσει την φυση , περπατησαμε για λιγο , πηραμε ενα μονοπατι και προχωρουσαμε ανηφορικα , να δουμε την λιμνη απο ψηλα , παιδια με κανο , ποδηλατα , μεσα στη λιμνη , αλλοι ειχαν προτιμησει να κανουν την βολτα τους με αλογο , να δουν τις ομορφιες τις περιοχης απο την σελα , καλη επιλογη αλλα οχι για μας , ( ειπαμε εχουμε κι ενα παιδι να φερουμε στον κοσμο θελει προσοχη ) . Ο ηλιος ειχε πεσει λιγο , ηταν 6 και κατι η ωρα , παντου μια ευωδια απο λουλουδια , μια ησυχια , σταθηκαμε καπου να ξεκουραστει η μελλουσα μαμα . Γυριζει κοιταει την λιμνη , χαμογελαει , λαμπει ολοκληρη , γινεται παλι δεκαοχτω χρονων στα ματια μου , το προσωπο της γλυκαινει , φερνει ασυναισθητα το δεξι της χερι και χαϊδευει την μικρη ακομη κοιλια της , το μωρο μας , εγω μενω και την κοιταζω δυο βηματα πιο πισω , και αναρωτιεμαι τι εχω κανει και μου αξιζει τετοια ευτυχια , ολη μου η ζωη , οτι θελω το εχω δυο βηματα μπροστα μου .
Καταλαβαινει οτι μπορω να την κοιταζω για ωρες και με επαναφερει στην ταξη , αντε ελα παμε να κατσω λιγο κουραστηκα , η επιθυμια της διαταγη , την παιρνω απο το χερι και κατηφοριζουμε , ποσο πιο ευκολη ειναι η καθοδος απο την ανοδο , σε λιγο καθομασταν διπλα διπλα σε ενα τραπεζακι διπλα απο τα ακινητα νερα της λιμνης , πιο περα μια παιδικη χαρα , απασχολει τα μικρα , οι μονες φωνες που ακουγονται ειναι τον παιδιων , παραδεισος επι γης ενα ζευγαρακι μικροτερο σε ηλικια απο μας αγκαλιασμενο ολη την ωρα , με σκουνταει κοιτα ετσι ειμασταν και μεις , μες το μελι ησουνα , τωρα με συνηθισες κομμενες οι γλυκες . Παραπονιαρα μου , τι να κανω που της εχω αδυναμια , ετσι και μεις αγγαλιασμενοι περασαμε την υπολοιπη ωρα , μεχρι να παρουμε το δρομο του γυρισμου . Το αυτοκινητο την νανουριζε και αν δεν ηταν οι πολλες στροφες σιγουρα θα ειχε γυρει να κοιμηθει , σκοτεινιαζε σιγα σιγα , η Κυριακη μου ειχε φυγει , δεν ειχε παει οπως τα υπολογιζα και σχεδιαζα , ειχε εξελιχθει πολυ καλυτερα .