καλοκαιρι

Ανοιξε ο καιρος , ανοιξαν και οι δουλειες , ελαχιστος ο ελευθερος χρονος και σ αυτο το λιγο τι να πρωτοκανεις , να δεις το μικρο να μεγαλωνει ? ναι εχουμε και δυο δοντακια πλεον , σαν κουνελακι ειναι , να δεις τη γυναικα σου ? που μονο ραντεβου δεν κλεινει για να τα πειτε λιγο σαν ανθρωποι , υπομονη ομως θα περασει κι αυτο , κοροιδευω και γω λιγο τον εαυτο μου , για ποιον τρεχεις ? για ποιον δουλευεις ?

δεν παυει ομως να ειναι δυσκολο , να γυρνας σπιτι αργα το βραδυ και να καθεσαι με τις ωρες απεναντι απο την κουνια και να κοιτας τον μικρο να κοιμαται , καθημερινες να σε βλεπει ελαχιστα και να κανει σαν τρελος απο χαρα οταν ο μπαμπας ειναι σπιτι , λες και δεν το πιστευει , το καλοκαιρι το περιμενουν ολοι για τις διακοπες , για μενα και τον κλαδο που δουλευω ειναι η περιοδος που δουλευουμε συνεχεια , για να περασουμε ενα ηρεμο (οικονομικα) χειμωνα ,

ενα μεσημερι καθομουνα και ετρωγα με τον πατερα μου , εγω παντα βιαστικος και αμιλητος , καποια στιγμη δεν αντεξε , βρονταει το χερι στο τραπεζι ,
- δεν ειναι κατασταση αυτη , ουτε σαν ανθρωποι δεν μπορουμε να φαμε , ουτε κουβεντα δεν λες στον πατερα σου , στην ηλικια σου εγω δεν ειχα ουτε τα μισα απ οσα εχεις , ειχα και δυο παιδια να μεγαλωσω , ετσι δεν ημουνα , τωρα το βρηκατε το παραμυθι , αγχος για το ενα , αγχος για το αλλο , κακομαθημενα .

τον κοιταξα , ειχε δικιο , αφησα το πηρουνι κατω

- ποτε θα παμε στο χωριο ? να δει και ο μικρος απο που καραταει η σκουφια της οικογενειας

γελασε , βρες εσυ χρονο και ολα θα γινουν