Περιεργες καταστασεις

Μεσημερακι και χτυπαει τηλεφωνο , πρεπει να βρω μια σωληνα ( βαρεου τυπου λεπτομερεια ασχετη ) για να στηριξουμε πανω εναν δεκτη , τωρα θα μου πειτε που κολλαω εγω σ αυτο , ε αμα εχεις παρε δωσε με μηχανηματα και εργαλεια , οι φιλοι σου εσενα σκεφτονται πρωτο . Τι να κανω και γω πηρα τηλεφωνο στο καταστημα που συνεργαζομαστε αν μπορουσαν να με εξυπηρετησουν , απανταει μια γυναικεια αγνωστη φωνη και ευγενικα μου λεει οτι θα το τακτοποιησει να περασω απο κει . Σε λιγοτερο απο μιση ωρα ημουν στο καταστημα , η νεαρη ηταν η καινουργια υπαλληλος , μια ξανθια κοπελιτσα , που ανησυχουσε μην κανει κανενα λαθος πρωτες μερες στη δουλεια και απο το αγχος της την πατησε , με φωναξε στο μαγαζι , ενω επρεπε να με στειλει στην αποθηκη , εμενα δεν με πειραξε , η καημενη τα ακουσε . Φωναζω και γω τον λεβεντη που με αγγαρεψε να ρθει μ ενα φορτηγακι να πεταχτουμε μεχρι την αποθηκη να παρουμε την σωληνα ( ηθελε και 9 μετρα μηκος ο αθεοφοβος ) , μεχρι εδω ολα κανονικα . Σαν παιδια και μεις περνωντας απο ενα μαγαζι ειδαμε γνωστους και ειπαμε να κατσουμε να πουμε ενα γεια , που να ξεραμε οτι ο υπαλληλος της αποθηκης ειχε ειδοποιηθει απο την κοπελιτσα ( του καταστηματος ) και μας περιμενε , οταν περασε λιγο η ωρα και ειδε ο ανθρωπος οτι δεν παμε την πηρε τηλεφωνο , αυτη φρικαρει οτι εκανε παλι λαθος και παιρνει τηλεφωνο στο κινητο μου μες τον πανικο ( σημειωση : με πετυχαινει λιγο πριν φτασουμε τελικα στην αποθηκη )
- Κυριε Π. στην αποθηκη δεν σας ειπα να πατε ?
- Ναι , στο δρομο ειμαι τωρα
- Δεν φανηκατε , περασε η ωρα και φοβηθηκα μην εκανα λαθος , ευτυχως
- Οχι ολα καλα ειναι , απλα ετυχε κατι και καθυστερησα
και εδω επεσε η πρωτη ατακα που μ εκανε να θελω να πεσω κατω απο τα γελια
- Οταν θα φτασετε θα δειτε εκει μπροστα τον υπαλληλο , την εχει βγαλει εξω και σας περιμενει
Εννοουσε εχει βγαλει ( την σωληνα ) εξω ( απο την αποθηκη ) και σας περιμενει ( στο δρομο να την παραλαβετε ), τωρα πειτε με αισχρο πονηρο , εγω αρχισα να γελαω και ευγενικα της ειπα ευχαριστω και εκλεισα το τηλεφωνο . Ελα ομως που δεν τελειωσε εκει , με το που κλεινω το τηλεφωνο ειχαμε φτασει στην αποθηκη , οντως ο υπαλληλος την ειχε βγαλει εξω και μας περιμενε , ο φιλος μου αγχωμενος ( κλειναμε το δρομο ) κατεβαινει και ερχεται απο την μερια του συνοδηγου , εγω γελωντας σαν ηλιθιος του λεω συννενοησου και τι κανει ο θεος , βλεπει την σωληνα και με εκπληξη ζωγραφισμενη στο προσωπο γυριζει και μου λεει , ειναι τεραστια δεν χωραει πισω , εκει δεν αντεξα μ επιασε νευρικο γελιο .
Αυτος μην εχοντας καταλαβει γιατι γελαω σαν βλακας , αρχιζει και νευριαζει , τσατισμενος προσπαθει να παρει μονος του τη σωληνα και να την βαλει στην καροτσα , που πας ρε καημενε να σηκωσεις ( να τραβηξεις μαλλον ) σωληνα 9 μετρα μονος σου ? φυσικα δεν τα καταφερε , αυτο σε συνδοιασμο με το οτι εγω αντι να βοηθησω λιγο ειχα λυθει στα γελια τον εκαναν πυραυλο , γυρναει και κοιτωντας μ ενα βλεμμα γεματο μισος λεει με ηρεμη φωνη ελα να βοηθησεις δεν μπορω να την παρω μονος μου , ειναι μεγαλη , αυτο ηταν το τελειωτικο , εκανα κανενα μισαωρο να συνελθω απο το γελιο .